عبارت «کوررنگی» در واقع اسم غلطی است. اکثر کسانی که «کوررنگی» دارند، در برابر همه رنگها کور نیستند. بلکه در دیدن بعضی رنگها مشکل دارند که دیدن تفاوت رنگها برای آنها سخت است. اکثر کوررنگیها ارثی است. گرچه بعضیها ممکن است از طریق جراحت یا بیماری به آن مبتلا شوند. اکثر ژنهای رنگی در کروموزوم X واقعشده و از آنجایی که مردان فقط یک کروموزوم X و زنان دوتا دارند، احتمال ابتلای مردان به کوررنگی بیشتر از زنان است.
انواع زیادی از کوررنگی وجود دارد، اما شایعترین آن عدم توانایی تشخیص بین رنگهای قرمز، زرد و سبز است که به آن کوررنگی «قرمز-سبز» گویند. انواع دیگر آن مثل: مشکل در تشخیص تفاوت بین زرد و آبی یا مشکلی که تمام رنگها خاکستری دیده میشود، بسیار نادر است.
شکل 11.1 نقشه وضعیت راهها در فصل زمستان است که از وبسایت نقشه راههای شهر ویسکانسین برداشتهشده است و کسی که مشکل کوررنگی ندارد آن را به این شکل میبیند. شکل 11.2 همان صفحه را از نگاه کسی که دچار کوررنگی «قرمز-سبز» است، نشان میدهد و شکل 11.3 صفحه را از نگاه کسی که دچار کوررنگی «آبی-زرد» است، نمایش میدهد. دقت کنید که رنگها متفاوت است.
قانون کلی برای این قضیه این است که هر جا از رنگ جهت معنای خاصی استفاده میکنید، از یک نشانه دیگر نیز استفاده کنید. مثل: رنگ و ضخامت خط که افراد دارای کوررنگی بتوانند بدون نیاز به دیدن رنگ درست کد شما را بفهمند.
راه حل دیگر استفاده از ترکیب رنگهایی است که برای افراد دارای کوررنگی، مشکلی ایجاد نکند. سه تصویر زیر گستردگی افرادی که در یک هفته خاص مبتلا به بیماری آنفولانزا هستند؛ نشان میدهد. آنها در این ساعت از قصد رنگها را به گونهای انتخاب کردهاند که برای تمام افراد، بدون توجه به نوع کوررنگی که آنها دارند – حتی اگر کوررنگی نداشته باشند– یکسان نمایش میدهد.
تعدادی سایت است که میتوانید از آنها برای بررسی عکسها یا وبسایتها استفاده کنید و به گونهای که افراد با کوررنگیهای مختلف میبینند، آنها را ببینید. من این دو را پیشنهاد میکنم:
www.vischeck.com
colorfilter.wickline.org
چرا که ذهنشان توسط رنگ منحرف نمیشود. به عبارت دیگر، کسانی که کوررنگی دارند همواره دنبال الگو، بافت و سرنخهای دیگر هستند. با دلیل آن کار نداریم، کسانی که کوررنگی دارند بهتر از افرادی که کوررنگی ندارند، پوششهای استتاری را تشخیص میدهند.