- 31 اردیبهشت 1402
- 7 بازدید
آزمون حافظه‌ای که در آغاز این فصل بود را به یاد دارید؟ بدون نگاه کردن به آن لیست، هر تعداد از کلمات را که به خاطر می‌آورید یادداشت کنید. در ادامه از این آزمون حافظه برای بحث در مورد «شناخت» و «یادآوری» استفاده خواهیم کرد.
تشخیص آسان‌تر از به خاطر آوردن است
در آزمون حافظه‌ای که همین‌الان انجام دادید، یک لیست از کلمات را به ذهن سپردید و بعد آن‌ها را نوشتید. به این کار، یک فرآیند «فراخوانی» می گویند. اگر به‌جای آن، یک لیست از کلمات را به شما نشان می‌دادم، یا حتی شمارا به دفتر خودم می‌بردم و از شما می‌خواستم بگویید که کدام‌یک از موارد در لیست قرار دارد، به شما یک کار «تشخیص» داده‌ام. تشخیص ساده‌تر از یادآوری است. شناخت از زمینه استفاده می‌کند؛ و زمینه می‌تواند به شما کمک کند به یاد بیاورید.
خطای شمول
تمام کلماتی که به یاد می‌آورید مربوط به یک دفتر بود. به آنچه نوشتید نگاه کنید و فهرست خود را با لیست اصلی در ابتدای فصل، مقایسه کنید. شما احتمالاً کلماتی را نوشته‌اید که حتی در فهرست اصلی قرار نگرفته‌اند اما با طرح «دفتر» نسبت دارند. به‌عنوان‌مثال، شما ممکن است نوشته باشید «میز» یا «مداد» یا «رئیس». به‌صورت آگاهانه یا ناخودآگاه، شما می‌دانستید که لیست شامل موارد مرتبط با دفتر است. این طرح به‌احتمال‌زیاد به شما کمک کرد که اقلام موجود در فهرست را حدس بزنید، اما ممکن است از سوی دیگر باعث شود که دچار خطای شمول شوید.
هنگامی‌که به کودکان زیر پنج سال، اشیاء یا تصاویری را نمایش دهند و سپس از آن‌ها بخواهند که آنچه را که به یاد می‌آورند بازگو کنند، آن‌ها خطای شمول کمتری نسبت به بزرگ‌سالان دارند، علتش آن است که در حافظه آن‌ها طرح‌های زیادی شکل نگرفته است.